دیپلماسی گردشگری

برای دیپلماسی گردشگری تعاریف مختلفی وجود دارد. ولی به طور کلی بنا به تعریف افضلی و همکاران «به نقش گردشگری در ایجاد صلح و دوستی، امنیت، تعامل و همکاری میان کشورها، رونق اقتصادی و افزایش درآمد، خنثی‌کننده‌ تبلیغات منفی خارجی و جایگاه دولت‌ها در دستیابی به این اهداف اشاره دارد» (افضلی, احمدی, واثق, & جهانیان, ۱۳۹۳). باتوجه به تاثیرگذاری گردشگری در اقتصاد کشورها، گردشگری به‌ یکی از موضوعات گفت‌وگو بین هیات‌های بلندپایه دولت­ها تبدیل شده است، زیرا در عصر جهانی شدن، تنظیم و اجرای سیاست خارجی به دستگاه‌های رسمی بسنده نمی‌کند و بازیگران غیرحکومتی در دیپلماسی و شکل دادن به افکار عمومی موثرند. از جمله مزایای توجه به دیپلماسی گردشگری در ایران، می توان به تقویت صلح و گفتگوی تمدن‌ها، نزدیکی ملت‌ها و در نهایت دولت‌ها به یکدیگر و بهبود تجارت در سطح بین‌المللی و افزایش جذب منابع و سرمایه‌گذاری خارجی اشاره کرد (رضایی، ۱۳۹۳). در جهت نیل به اهداف و منافع کشور در این حوزه، ضروری است دستگاه دیپلماسی کشور از هنر، علم و مهارت برداشتن گام‌های اولیه در تعامل با دنیا برای همکاری‌های دوجانبه، منطقه‌ای و بین‌المللی برخوردار باشد و با بهره‌گیری از منابع قدرت نرم، جذب گردشگر خارجی را در کشور تسهیل کند. شرکت‌کنندگان در دوره دیپلماسی گردشگری از  که در ذیل به آنها اشاره می‌شود:   

• بررسی علل عدم رشد کمّی ورود گردشگر.
• بررسی عملکرد دستگاه دیپلماسی کشور در ورود گردشگر.
• بررسی پیامدهای دیپلماسی گردشگری.
• چگونگی ارزش‌گذاری گردشگری به عنوان یک صنعت.
• چگونگی بهره‌گیری از گردشگری در جهت ایجاد اشتغال، فقرزدایی، جلب و جذب سرمایه‌های داخلی و خارجی و افزایش درآمد ملی.
• چگونگی بهره‌گیری از توان گردشگری با کاهش تصدی‌گری دولت و فعال‌کردن بخش خصوصی.
• آشنایی با عقد قرارداد و فن مذاکره با سازمان‌های منطقه‌ای و جهانی.

منابع:

افضلی, ر., احمدی, س., واثق, م., & جهانیان, م. (۱۳۹۳). دیپلماسی گردشگری و تاثیر آن بر همکاری و همگرایی میان کشورهای منطقه خلیج فارس. جغرافیا, ۱۲(۴۳).

رضایی, ن. (۱۳۹۳). تجلیل جایگاه دیپلماسی عمومی در گردشگری ایران. ژئوپلیتیک, ۲(۳۴).